Archief van verloren kinderen (uitgeverij DasMag)
Interview Ruth Joos (Radio 1)
De in New York wonende Mexicaanse schrijfster stelt haar recentste roman Archief van verloren kinderen voor.
Een voorlopig hoogtepunt in haar reeds indrukwekkend oeuvre.
Valeria Luiselli is een zeer geëngageerde schrijfster.
In 2015 meldde Valeria Luiselli zich vrijwillig als tolk: ze vertaalde voor jonge vluchtelingen uit Mexico bij hun aankomst in de VS. Uit deze ervaring groeide een boos, broos en geëngageerd essay in veertig vragen (op basis van de veertig vragen die ze aan de vluchtelingen moest stellen): Vertel me het einde.
Dit essay uit 2017 werd bekroond met de American Book Award.
Hierop volgde haar sleutelroman ‘Archief van verloren kinderen’, waarmee ze deze thematiek verder oppikt, maar vanuit een ander perspectief benadert. Ze beschrijft een Mexicaans-Amerikaans gezin dat van New York onderweg is naar grensgebied in Arizona. Ze wisselt dit af met het verhaal van de kinderen zonder ouders die als vluchteling naar het ‘beloofde land’ trekken. Als de kinderen van het Amerikaanse gezin vermist raken, komt alles samen in deze bijzondere roman, die kan gelezen worden als een aanklacht tegen het migratiebeleid in de Verenigde Staten. Een must-read voor iedereen die ook maar iets meer van deze tijd probeert te begrijpen.
Over Valeria Luiselli
Valeria Luiselli (Mexico-Stad, 1983) wordt door velen gezien als een van de meest vernieuwende jonge schrijvers uit Noord- en Zuid-Amerika. Haar debuut Valse papieren kreeg een cultstatus, ze brak internationaal door met de roman De gewichtlozen, en met haar derde titel De geschiedenis van mijn tanden liet ze zien dat ze ook in staat is een komische experimentele roman te schrijven. Nu is ze terug met Archief van verloren kinderen. Ze publiceerde reeds in New York Times en El País. Luiselli woont en werkt in New York. Haar werk in het Nederlands verschijnt bij Das Mag en Karaat.
In de pers
‘In Nederland en Vlaanderen verzamelde Luiselli al na twee boeken een trouwe en steeds groter wordende fanschare. Er hangt iets cools om haar heen, een vorm van rebellie die we misschien een beetje zijn gaan missen in de literatuur.’ – Niña Weijers, De Morgen
‘Een roadtrip, een familieroman, een aanklacht tegen het onrecht aan de Amerikaanse grens, een aangrijpend verhaal over het vastleggen van herinneringen.’ – De Wereld Draait Door panel
