Archivo

The Indian Queen. Jan Decorte / B’Rock. Mayo 14 a 16.

Guerres et rivalités amoureuses

The Indian Queen (1695) de Henry Purcell se déroule au Pérou et au Mexique, juste avant l’invasion espagnole. Le livret est un écheveau d’intrigues courtisanes, de guerres et de rivalités amoureuses dans lesquelles le héros aztèque, le général Montezuma joue un rôle majeur. The Indian Queen est un « semi-opéra » : les passages musicaux alternent avec des passages parlés ou dansés. Au fil du temps et des interprétations, les passages parlés ont eu tendance à disparaître. Ainsi, la musique devient souveraine et le livret se décompose en extraits sans cohésion apparente. Voilà qui incite naturellement Jan Decorte à plus d’abstraction.

Dans sa mise en scène, Jan Decorte opte pour des images qui renforcent l’expérience musicale. En comparaison de Dido and Aeneas (2006), l’adaptation est « plus sauvage » cette fois. Ainsi, l’orchestre fera également fonction de chœur et offrira un soutien musical et vocal aux quatre chanteurs solistes. L’inclination de Decorte à une simplicité quasi primitive, correspond à merveille à l’opéra anglais en devenir, une discipline naissante et inaboutie. De même que dans Dido and Aeneas, Sigrid Vinks endossera le rôle de maîtresse de cérémonie qui relie les scènes. Et c’est à nouveau l’ensemble baroque B’Rock qui interprète la musique. Frank Agsteribbe dirige.

Oorlog en liefde

Henry Purcells Indian Queen (1695) speelt in Peru en Mexico net voor de Spaanse invasie. Het libretto is een kluwen van hofintriges, oorlogen en rivaliteiten in de liefde waarin de Azteekse held generaal Montezuma een centrale rol vervult. The Indian Queen is een ‘semi-opera’: de muzikale stukken wisselen af met gesproken en gedanste passages. De gesproken passages zijn in de loop van de uitvoeringsgeschiedenis meer en meer verdwenen. Hierdoor wordt de muziek soeverein en valt het libretto uit elkaar in fragmenten zonder een direct verklaarbare samenhang. Dat duwt Jan Decorte als vanzelf naar meer abstractie.

In zijn enscenering kiest Decorte voor beelden die de muzikale ervaring versterken. In vergelijking met zijnDido and Aeneas (2006) wordt het een ‘wildere’ bewerking. Zo zal het orkest ook als koor fungeren en dus een instrumentale én vocale ondersteuning aanreiken aan de vier zangers-solisten. Decortes hang naar een bijna primitieve eenvoud, sluit hier wonderwel aan bij het nog prille, onrijpe van die vroege Engelse nog-niet-opera. Zoals in Dido and Aeneas zal Sigrid Vinks opnieuw een rol spelen als ceremoniemeesteres die de taferelen aan elkaar verbindt. En ook deze keer is het barokensemble B’Rock van de partij. Frank Agsteribbe dirigeert.

http://www.kaaitheater.be